ROZGRZEWKI I PRZERYWNIKI

Jako nauczycielka z kilkunastoletnim doświadczeniem w pracy z uczniami na różnych poziomach, wiem, jak ważne jest urozmaicanie zajęć krótkimi, pozornie niewiele znaczącymi, elementami w postaci gier i zabaw. Szczególne znaczenie ma to w pracy z młodszymi dziećmi, u których czas koncentracji na jednym zadaniu jest zdecydowanie krótszy niż u uczniów starszych, czy osób dorosłych.

Chciałabym zatem podzielić się z Wami kilkoma pomysłami na rozgrzewki i przerywniki, które stosuję z powodzeniem zarówno w klasach 1 szkoły podstawowej, jak i z licealistami. Istotną ich cechą jest fakt, że można dostosować je do niemalże każdego nauczanego przedmiotu.

1.       MEMORY GAME

Jedna z najprostszych gier utrwalających słownictwo. Należy przygotować równej wielkości kartoniki z nadrukowanymi nazwami przedmiotów, oraz ich graficznym odzwierciedleniem. Każda grupa uczniów otrzymuje swój zestaw. Rozkładają go na ławce zadrukowaną stroną do dołu. W każdej turze uczeń odkrywa poszczególne karty szukając pary wyraz-obrazek. W określonym czasie każda z osób musi zebrać jak najwięcej poprawnie dobranych par.

 

2.       JENGA

Jedna z najlepszych gier towarzyskich, którą można wykorzystać do pracy na lekcji. U mnie świetnie sprawdza się w pracy z maturzystami, tuż przed egzaminami, kiedy trzeba powtórzyć słownictwo ze wszystkich przerobionych działów. Na drewnianych bloczkach przyklejamy wydrukowane polecenia, np.: Name 5 adjectives describing personality. (Podaj 5 przymiotników opisujących osobowość). Uczniowie mogą pracować indywidualnie (co polecam), mogą ścigać się z czasem, mogą rywalizować na punkty. Pytania (polecenia) można przygotować z różnych działów.

Ponieważ jednak oryginalna gra jest dość droga, proponuję rozejrzeć się w dostępnych na rynku produktach nieoryginalnych.

3.       KABOOM!

Do wykonania gry potrzebujemy drewnianych szpatułek lekarskich. Na części z nich piszemy to czego chcemy nauczyć dzieci, na przykład bezokoliczniki czasowników nieregularnych. Na pozostałych patyczkach umieszczamy napis KABOOM!

Uczniowie siadają w kole. Na środku stawiamy pudełeczko z patyczkami (napisami do dołu, musza być schowane w pojemniku). Każdy uczeń losuje patyczek i, w przypadku czasowników, musi podać dwie formy przeszłe. Po udzieleniu poprawnej odpowiedzi uczeń zatrzymuje patyczek, jeśli nie zna odpowiedzi, patyczek wraca do wspólnej puli. Celem gry jest zgromadzenie jak największej ilości patyczków.

W pudełku ukryte są jednak „haczyki”. To nasze patyczki z napisem KABOOM!. Za każdym razem gdy uczeń wylosuje taką szpatułkę oddaje zgromadzone przez siebie patyczki. I tutaj można stosować różne wersje „kary”

a)      Uczeń oddaje wszystkie szpatułki do wspólnej puli.

b)      Uczeń oddaje wszystkie szpatułki koledze po prawej / lewej stronie.

c)       Uczeń oddaje 3 patyczki osobie siedzącej naprzeciwko.

Wszystko zależy od pomysłowości prowadzącego. UWAGA! Po wylosowaniu patyczka KABOOM!, wraca on do wspólnej puli!

4.       BINGO

Gra bingo jest jedną z najpopularniejszych gier na świecie. Graja w nią ludzie w różnych krajach, w różnym przedziale wiekowym, czasem również na pieniądze.

My w klasie nie uprawiamy hazardu, ale bingo pomaga uczniom gromadzić punktu dodatnie, które mogą wykorzystać zamieniając je na przykład na plusy za aktywność, lub inne bonusy przewidziane przez nauczyciela (ja umożliwiam im losowanie kuponów, na których znajdują się nagrody, np.: dodatkowy punkt na kartkówce, pomoc nauczyciela przy pisaniu wypracowania, zwolnienie z najbliższej kartkówki, itp.).

Bingo może sprawdzać wiedzę z różnych tematów. Może też mieć różne rozmiary dopasowane do potrzeb przedmiotu i przerabianych tematów.

Uczniowie otrzymują karty, na których zaznaczają odpowiedzi na pytania zadawane przez nauczyciela. Osoba, która jako pierwsza zaznaczy wszystkie kolejne pola w pionie lub poziomie krzyczy BINGO i wygrywa rundę. Ponieważ moi uczniowie często chcą grać w bingo, a wykonanie kart może być pracochłonne i przede wszystkim wymaga drukowania, czyli nakładu finansowego, proponuję zalaminować karty i zaopatrzyć się w ścieralne markery. Tak przygotowane karty mogą być używane wielokrotnie. 

Dla osób, które nie mają czasu i siły na przygotowanie własnych kart bingo zapraszam na stronę http://www.bingocardprinter.com/bingo-cards/ gdzie można tworzyć swoje zestawy oraz korzystać z tych, które zaprojektowali inni użytkownicy.

Źródło: http://www.bingocardprinter.com/bingo-cards/

5.       DOMINO

Grę Domino zna każdy, więc nie powinna sprawić uczniom problemu. Do przygotowania klocków można wykorzystać drewienka z gry Jenga lub zwykłe zalaminowane kartki papieru. Uczniowie mogą grać parami, mniejszymi lub większymi grupami – w zależności od ilości klocków i zakresu materiału.

Źródło: www.pinterest.com

 Autorką wpisu jest J. Magnus-Żelazko, nauczycielka j. angielskiego

Pan Fasola i jego perypetie

Cele: ćwiczenie relacjonowania wydarzeń w języku angielskim

Pomysł na lekcję zaczerpnęłam z zajęć przeprowadzonych przez Josianne Pisani w ramach kursu „Methodology Revisited…” , ETI, Malta

Czas: 30 minut

 Zadanie 1

Przygotowanie słownictwa. Na tablicy uczniowie zapisują słowa, które ich zdaniem potrzebujemy, jeśli chcemy porozmawiać o sytuacjach na basenie.

 Zadanie 2

Wyjaśnienie uczniom, że będą podzieleni na grupy dwuosobowe. Siadają naprzeciw siebie. Połowa z nich siedzi tyłem do ekranu. Siedzący przodem do ekranu oglądają połowę (5 minut) filmu i oglądając relacjonują po angielsku perypetie Pana Fasoli na basenie. 

 Zadanie 3

Film zostaje zatrzymany i uczniowie zamieniają się miejscami i teraz to oni relacjonują przebieg wydarzeń.

Zadanie 4

Po zakończonym zadaniu omawiamy z uczniami słownictwo, które okazało się przydatne.

Przygotowała: Ilona Bartoszek, nauczycielka języka angielskiego

Układanie posadzki

Realizując w klasach drugich gimnazjum geometrię dałam uczniom do wykonania następujący projekt:

Układanie posadzki

ZADANIE:

Zaprojektuj wzór posadzki, mozaiki mającej kształt prostokąta lub koła. Cała powierzchnia posadzki powinna być pokryta regularnymi kształtami geometrycznymi (jednym lub kilkoma) tak, aby pomiędzy nimi nie było pustych miejsc.

JAK ZACZĄĆ?

1)      Przyjrzyj się różnym posadzkom, chodnikom, mozaikom. Odwiedzaj miejsca gdzie można znaleźć takie wzory.

2)      Poszukaj przykładów wzorów w magazynach, gazetach. Zajrzyj również do Internetu.

3)      Stwórz swój własny wzór. Zacznij od zrobienia odręcznego szkicu.

4)      Możesz używać nietypowych kształtów, np. liter. Jeśli wypełnisz płaszczyznę jednym ciekawym kształtem, podnosi to ocenę Twojego projektu.

WSKAZÓWKI:

1)      Przygotuj karton w wybranym przez Ciebie kolorze.

2)      Projekt możesz wykonać różnymi technikami, np. rysunkiem, wyklejanką itp.

3)      Pracę wykonujemy ręcznie ( nie drukuj wzoru na drukarce).

4)      Pracę wykonuj zachowując estetykę i dokładność, używaj przyrządów.

5)      Twoja praca ma być ciekawym pomysłem, dlatego najważniejszy jest projekt wzoru.

6)      Możesz używać kolorów.

DO ODDANIA:

Karton z zaprojektowanym i wykonanym wzorem.

DATA ODDANIA:

Uczniowie mieli miesiąc na wykonanie projektu. Po oddaniu prac przez uczniów, poprosiłam nauczyciela plastyki o pomoc w ich ocenie. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że w projekcie dobrze jest zadać uczniom format pracy jednakowy dla wszystkich. Trudno oceniać prace wykonane w bardzo różnych formatach. Również dobrze, by uczniowie wykonywali prace używając tylko kolorów białego i czarnego. Ta zmiana sprawi, że uczniowie bardziej skupią się na zaprojektowaniu ciekawego wzoru.

Można  dać uczniom propozycję, by w fazie wstępnej pracy nad projektem fotografowali oglądane przez siebie mozaiki czy posadzki. Również korzystając z zasobu Internetu  utrwalali to, co wydaje im się ciekawe i fascynujące w badanym temacie. Już teraz widziałam, że niektórzy z nich zainteresowali się pracami M.C. Eschera. Uczniowie oddając prace mogliby pokazać co utrwalili i jakie mieli inspiracje w wykonywaniu swojego wzoru ( opcja dla chętnych). 

A oto przykładowe prace uczniów:

Autorka: A. Suchodolska, nauczycielka matematyki